Rozdział 6

Z perspektywy Eddiego

Patricia odwróciła się raptownie i wstała z kanapy. Nie wiedziała co powiedzieć i stała tylko. Matt za to miał bardzo dużo do powiedzenia. 

- Koleś, miałem ją zaraz pocałować! Kurcze, popsułeś randkę - powiedział i zmierzył mnie wzrokiem. 

- Oh randkę? No to przepraszam Yacker. 

- Eddie, to nie randka. - wtrąciła szybko, podchodząc do mnie. 

- Czyli zgubiłaś się po drodze do mojego pokoju? - spytałem, nieźle już wkurzony. 

- Ej nie odzywaj się tak do niej! -  warknął na mnie ten chłoptaś. - To moja dziewczyna. 

Spojrzałem na Patt. Stała i się na niego patrzyła nie wiedząc co robić. Nic nie mówiła i to doskonale wystarczało za odpowiedź. 

- A sorry Matt, nie wiedziałem, że z tobą jest. Umknęło mi to.

Wolałem skończyć już tą dyskusje. Nie wiem na kogo byłem w tej chwili bardziej wściekły. Na Patrcie, czy Matta. Zresztą to nie miało znaczenia. Poszedłem się przejść przed dom. Nie mogłem tam dłużej zostać. Nosiło mnie. Gadała z nim całą noc i nie wierze, żeby zapomniała mu powiedzieć o nas. Chociaż nas już chyba nie było. To nawet brzmiało koszmarnie! Nie wyobrażałem sobie dalszego mieszkania tu bez niej. Jednaka nic na siłę. Ona nic do mnie czuła i nic na to nie poradzę. 

- Eddie! 

Stanąłem przy murze domu i czekałem, aż Patricia do mnie podejdzie. Mimo, że stałem w cieniu, było dojść gorąco. Nawet nie zauważyłem kiedy słońce wzeszło. Kiedy dziewczyna do mnie podeszła, wyglądała na bardzo zmartwioną. 

- Posłuchaj, to nie była randka. Nie mogłam spać i poszłam do kuchni, zrobić herbatę. Zapomniałam, że on tam śpi! Przecież bym cie nie zdradziła - tłumaczyła się. Pierwszy raz widziałem, żeby się tłumaczyła. - Nie wiem co on tam gadał, ale do niczego nie doszło. Po po prostu zapomniałam mu powiedzieć, że jesteśmy razem i...

- Patrcia! - przerwałem jej. - Wiesz... My chyba.. No wiesz...

Dziewczyna spojrzała na mnie. Widziałem w jej oczach, że wie o co mi chodzi. Powinienem to teraz powiedzieć i mieć za sobą, ale... nie mogłem. Może ona nic do mnie nie czuła, jednak ja do niej tak. Nie potrafiłem z nią zerwać.

- Yacker...

-Nie musisz być taki delikatny. Powiedz „spadaj”, bo to właśnie usiłujesz mi powiedzieć?

Nawet nie czekała na odpowiedź. Odwróciła się i poszła do domu. Oparłem i o mur i westchnąłem. Ona to powiedziała, bo ja nie miałem na tyle odwagi. W końcu zerwaliśmy i znowu zrobiła to ona. Znowu zostawiłem to jej sumieniu. 

Z perspektywy Patrici

Weszłam do domu i od razu pobiegłam na górę do pokoju. Wszyscy siedzieli już na śniadaniu i na szczęście nikogo nie zastałam. Usiadłam tylko na łóżku i siedziałam tak przez chwile. Powiedziałam mu to, bo nie mogłam już wytrzymać tego wszystkiego. Nic do mnie nie czuł, więc to i tak by się stało. Matt po prostu uświadomił mi jak źle ostatnio między nami było. Przypomniałam sobie o busoli w kieszenie spodni. Wyjęłam ją i obróciłam kilka razy w dłoni. Gdyby nie to, że busola zrobiła się nagle mokra nawet bym nie zauważyła, że po policzkach lecą mi łzy. Usłyszałam jakiś cichy szept wydobywający się z niej i zamierzałam ją otworzyć, ale usłyszałam kroki pod drzwiami. Szybko schowałam busole z powrotem do kieszeni i spojrzałam na gościa. 

- Ty płaczesz Patti - powiedział Matt, zamykając drzwi i siadając obok mnie na łóżku. Objął mnie ramieniem. 

- Zerwał ze mną - wyszeptałam i rozpłakałam się jeszcze bardziej. 

- To ty z nim byłaś? - spytał, nieźle zdziwiony. - Raczej nie zachowywał się jakby z tobą był. 

- Nie wiem co teraz ze sobą zrobić - wyznałam, wtulając się w chłopaka. - Znowu zostałam sama. 

- Wiesz Patti, ciebie nikt nie zostawia. To ty zostawiasz wszystkich - powiedział szeptem. - Mnie też zostawiłaś. 

- Dobrze wiesz dlaczego - odpowiedziałam, odsuwając się od niego. - Nie chciałam tego brać. 

- Może i tak, ale teraz jesteś nieszczęśliwa - stwierdził z uśmiechem. - Gdybyś jednak chciała trochę to zapraszam do mnie. Wiesz gdzie mnie szukać.

Pogłaskał mnie po głowie i wyszedł. Uśmiechnęłam się mimowolnie do siebie. Może i Matt nie był idealny, ale zawsze się mną opiekował. Robił wszystko żebym była szczęśliwa, chodź jego metody pozostawiały wiele do rzeczenia. Postanowiłam choćby dla niego wziąć się w garść i pokazać Eddiemu, że skoro wcześniej byłam szczęśliwa bez niego, to teraz również nie jest mi potrzebny.  Ostatnio zaniedbałam przyjaciół. Przydałby się jakiś babski wieczór, czy coś takiego. Zrobiłam sobie od nowa makijaż i zeszłam na dół. Usiadłam koło Matta i szepnęłam mu kilka sów. Uśmiechnął się i poszedł do pokoju Fabiana i Eddiego. Victor czepiał się, że nie może zostawiać rzeczy w salonie więc Trudy rozstawiła mu tam rano materac. Biedak trafił akurat na ten pokój. Zresztą mi to bez różnicy. 

- Idziemy Patti? - zapytał, wychodząc do salony szkolną.

- Jasne - odpowiedział z uśmiechem i wstałam od stołu. 

- Co wy tak wcześnie do szkoły? - zainteresował się Jerome. 

- Nie twój interes - powiedziałam i usłyszałam westchnienie Joy, ale postanowiłam to zignorować.

Jak tylko wyszliśmy za mury domu, chłopak z uśmiechem satysfakcji podał mi paczkę i butelkę. Może i wygrał, ale nie miałam teraz ochoty na nic innego. Mogłam robić to co chce. Nikt się mną nie interesował, więc nie muszę się o nic martwic. Poszliśmy do lasu, usiąść przy jakimś drzewie. Później dołączyła na nas Natasza. Dawno jej nie widziałam.